Levend in de natuur beleeft Harma Cellarius de mysterieuze en kosmische krachten intens.
De bewondering over de wijze waarop zaden, bonen en noten verborgen zitten in hun bolster ,peul of ander omhulsel boeien haar.
Jarenlang bewaarde zaden die kiemen op de meest onwaarschijnlijke plaatsen zijn zo alledaags en toch zo bijzonder dat ze dat graag benadrukt in haar werk
Deze belevenissen doen haar een dialoog aangaan met o.a. brons, klei, hout en steen. Waardoor ze in alle vrijheid uitdrukking kan geven aan een beeld gevuld met haar verwondering.
Dit is te zien in haar installaties.
Vaak laat ze dan in haar klei- en bronzen objecten ook een gedeelte van de binnenkant zien.
Gefascineerd door de constructie van beschermde kiemkracht en vergankelijkheid noemt ze de kleine objecten “emoties uit de natuur”.
Wat niet wegneemt dat ook de menselijke emoties soms in brons en klei ontstaan.
